LARISSA HERDENKT HAAR MOEDER FREEKE: 'ONZE TIJD WAS INEENS OP'
Geschreven
door Larissa, ter nagedachtenis aan haar moeder Freeke.
(19-03-1956- 18-06-2018)
Moeder
Het is nu
iets meer dan anderhalf jaar geleden. De dag dat mijn moeder overleed. Ze
verloor de strijd tegen kanker en wij moesten afscheid nemen van haar. Ze was
pas 62.
Het wegvallen van je moeder is – aan iemand die dat niet heeft meegemaakt –
niet uit te leggen. Ik kan niet omschrijven wat er op dat moment wegvalt en hoe
je daarmee om moet gaan. Mijn moeder en ik hadden een lastige band. We konden
ruziemaken, achteraf over heel onbenullige dingen. We konden dan maanden geen
contact hebben en het vervolgens weer bijleggen.
Momenten
En als het goed was, dan was het ook écht goed. We hadden precies dezelfde
humor en konden uren op Whatsapp over één onderwerp de meest flauwe grappen
maken. Wat mis ik het lachen met haar. Er zijn zoveel momenten die ik nog met
haar had willen delen en waar ik samen om had willen lachen.
Ik heb het meeste moeite met het feit dat ik de band die wij hadden nooit meer
sterker heb kunnen maken. Onze tijd was ineens op. Het idee dat mijn moeder
nooit oma heeft mogen worden moet ik een plek zien te geven. Als ik later
moeder mag worden, zullen er geen foto’s of momenten zijn van mijn kind(eren)
met mijn moeder. Ik kan alleen verhalen vertellen en foto’s laten zien. Dat
doet pijn en dat kan ik me niet voorstellen. Ik weet zeker dat ze de leukste
oma ooit zou zijn. Ik had het haar zo gegund.
Missen
Ik weet dat ze trots zal zijn. Op mij en op mijn zusje. De band tussen mijn
zusje en mij was lastig – met ups en downs – maar na het overlijden van onze
moeder hebben we elkaar op een bepaalde manier gevonden. We hebben ontzettend
veel aan elkaar gehad om hiermee om te gaan en door te gaan. We besloten drie
maanden geleden om samen te gaan wonen. Ik denk dat voor mijn moeder daarmee
alles bereikt is en dit hetgeen was wat zij altijd zo graag wilde.
Het missen van mijn moeder zal nooit over gaan. Je pakt het dagelijks leven
weer op, maar er zijn zo vaak momenten dat het je overvalt. Die momenten zijn
zwaar maar mogen er zijn. Als ik nog een ding tegen haar zou kunnen zeggen, zou
dat zijn: “Wij redden ons wel mama! Maar ik mis je. Ik was nog lang niet klaar
voor nog een heel leven zonder jou."
Link: https://www.linda.nl/lief-en-leed/monumentje/larissa-herdenkt-moeder-monumentje/
14 maart 2020