De Fluisteraar

Voor ik begin: deze date is ook al een tijdje geleden, het verhaal zat in mijn archief.
Wilde hem graag met jullie delen. Ook de bijnaam de Fluisteraar snap je snel genoeg.

Ik leerde de Fluisteraar via Tinder kennen.
We hebben veel contact gehad, maar hij vroeg me nooit eens op een date. En noem me ouderwets, ik vind toch een beetje dat dat aan de man is.
Ik ging op vakantie en met de Fluisteraar had ik alleen nog maar contact via Tinder. Ik ken het internet een beetje in Turkije, dus vroeg of hij zin had om verder te appen.
Ik vond het contact namelijk wel leuk genoeg, maar vroeg me echt af of het uiteindelijk tot een date zou komen.
Tijdens mijn vakantie hebben we veel en leuk contact gehad en uiteindelijk vroeg hij of ik na de vakantie zin had om een drankje te doen samen. Hé hé, dat werd tijd.

De dag nadat ik terug was van vakantie hadden we de date ingepland.
Ik wist niet zo heel goed of ik er nou super veel zin in had, dus met frisse tegenzin maakte ik me klaar.
Hij kwam me thuis ophalen. Normaal ben ik daar geen voorstander van en ga ik graag zelf naar de date locatie. Om de ongemakkelijke autorit te voorkomen ofzo. Maar ik liet het gebeuren en hij stond te vroeg voor mij deur. (ook zo irritant, mensen die te vroeg komen!)
Ik stapte de auto in en eigenlijk wist ik het meteen. Nee.
Maar ik mocht van mezelf niet op één seconde naar zijn uiterlijk kijken oordelen, dus ik zette mijn vrolijkheid aan en we gingen richting de stad.

Ik moet eerlijk toegeven dat ik weinig moeite had gedaan om te bedenken waar we wat zouden gaan drinken. Eigenlijk helemaal geen moeite.
Hij, die niet uit Rotterdam kwam, had helemaal geen enkel idee en kende alleen de bekendste shoarma toko.
Het was zaterdagavond, in iedere kroeg of tent loeidruk wat resulteerde in rondjes rijden. Voor mijn gevoel uren rondjes rijden.

Maar de Fluisteraar is niet zomaar aan zijn naam gekomen. Ik stapte in de auto en begroette hem en hij zei iets. Wat? Zo zacht. Ik verstond hem nauwelijks.
Hij had totaal geen stemvolume en moest me de hele tijd ontzettend concentreren om te horen wat hij te zeggen had. Vandaar dus de naam de Fluisteraar

Dus na (voor mij gevoel) 2 uur rondjes door de stad te hebben gereden hadden we eindelijk een plekje gevonden.
Compleet de verkeerde keus, omdat de Fluisteraar bijna fluisterde als hij praatte en daar de muziek redelijk aan stond. En ik kan nog steeds niet liplezen.
Normaal zou je denken dat iemand zijn stemvolume hierop aanpast, maar dit was in de Fluisteraar zijn geval dus niet zo.
Ik heb serieus waar ik denk 3 kwart van het gesprek niet meegekregen en vaak maar zitten lachen als hij begon te glimlachen en ja zitten knikken. Hopend dat dat het juiste was.
We hadden geen gespreksonderwerpen. Gelukkig kan ik een gesprek wel gaande houden en ben ik gaan vertellen over mijn nieuwe functie en hoe mijn vakantie was.
Echt mega oppervlakkig, maar ik had echt het idee dat ik de date in mijn eentje aan het redden was.
We dronken thee. Dat zei al genoeg over deze hele date! Lekker wild voor een zaterdagavond in de stad hè?
Na 1 thee vond ik het persoonlijk wel genoeg en was ik er wel weer klaar voor om naar huis te gaan.
De Fluisteraar bestelde nog een thee. Weer thee?! Werkelijk. Dat moet afkoelen. Duurt lang! Ik wil gewoon echt heel graag naar huis.
Maar had helaas niet de ballen om dat dan heel direct te zeggen en zit het dan wel uit.

Stiltes zijn niet erg. Stiltes kunnen en mogen. Maar niet van die ongemakkelijke. Die trek ik ontzettend slecht en ik wil dan het liefste in een gat in de grond verdwijnen.
Nou ongemakkelijke stiltes hebben we gehad. En niet 1 kan ik je vertellen. Het waren er veel.
Ik merkte dat ik het gesprek niet meer op gang kon houden en heb voorgesteld lekker naar huis te gaan.
Heel slecht het bij hem neergelegd en gezegd dat hij nog dat hele eind moest rijden.

De Fluisteraar betaalde en we vertrokken.
Hij heeft me netjes thuis afgezet, ik heb hem 3 zoenen gegeven en ik vertrok naar binnen. Ik heb nog wel een appje van hem ontvangen naderhand. Of ik het gezellig vond. Ik heb daarop een beetje gejokt en ja geantwoord.
Over het algemeen ben ik een voorstander van de slecht nieuwsgesprekken aan gaan en hou ik van duidelijkheid scheppen, maar in deze situatie koos ik voor ghosting en heb ik nooit meer gereageerd op zijn appjes. (Ja ik weet het lieverds, slecht! Heel slecht! Ik maak ook weleens verkeerde keuzes.)

Maanden later:

Ik schoon mijn Tinder niet op. Ik verwijder geen matches (mits er vieze praatjes komen) en ook als er een mislukte date uit is gekomen laat ik hem erin staan. Heb simpelweg geen zin om dat bij te houden. Ik ben een lui mens.
De Fluisteraar benaderde me weer. Kwam meteen met de deur in huis vallen en vroeg of ik al een relatie had. Ehmm gast, zou ik dan op Tinder zitten als ik in een relatie zou zitten?
Daarop raapte de Fluisteraar zijn moed bij elkaar en vroeg of ik zin had om nog een keer met hem af te spreken.
Ik heb getwijfeld om de match gewoon bruut op te heffen. Antwoord genoeg lijkt me.
Of ik kon hem wederom ghosten. Maar ik koos ervoor om een eerlijk antwoord aan hem te geven.
Ik vertelde de Fluisteraar eerlijk dat ik daar geen behoefte aan had, omdat ik echt geen klik met hem voelde en dat wanneer we elkaar leuk genoeg hadden gevonden een date snel na de 1^e date ingepland had geworden. Ik wachtte op antwoord. Ik was niet perse aan het wachten, maar was wel benieuwd wat hij erop te zeggen had.

Uren later open in mijn Tinder … match opgeheven!


xxx Krullenkoppie